Porozumiewanie się oznacza dla nas głównie komunikację werbalną, z użyciem słów. Istnieje jednak wiele chorób i zaburzeń, które nie pozwalają na wykorzystanie aparatu mowy do wyrażenia naszych potrzeb, pragnień, czy uczuć. „Na pewno dla każdego rodzica bardzo ważne jest to, żeby w jakiś sposób się porozumiewać z dzieckiem. Komunikujemy się, porozumiewamy się za pomocą specjalnego sprzętu, ten sprzęt nazywa się mówik. Mówik jest tak naprawdę protezą mowy” - mówi pani Marta Biernat, mama Kuby. „Choroba mojego syna charakteryzuje się tym, że prawdopodobnie nigdy nie będzie mówił, jeżeli będzie mówił, to będzie mówił podstawowe zdania. A on potrzebuje się komunikować, żeby się jakoś wyrażać, a my też chcemy wiedzieć, o co mu chodzi, np. gdy krzyczy, czy go boli, czy jest zły, a może po prostu czegoś chce i my nie rozumiemy tego, o co mu chodzi” - dodaje pani Agnieszka Wilkowska, mama Bartka.
Bartek i Kuba uczęszczają do Zespołu Placówek Edukacyjnych w Olsztynie, gdzie uczą się korzystać z zastępczych form komunikacji. Teraz wystąpili w spektaklu. „Bartek ma Zespół Angelmana, jest to choroba genetyczna, która charakteryzuje się specyficznym śmiechem i Bartek grał Śmiech, czyli swoją rolę życia w tym przedstawieniu. Dla mnie to było bardzo duże wrażenie zobaczyć Bartka w przedstawieniu po raz pierwszy w takiej formie, ponieważ Bartek nie był przez nikogo prowadzony, on sam swoim ciałem poruszał, pokazywał się” - mówi Agnieszka Wilkowska. „Ja byłam jako mama bardzo zaskoczona, gdyż tak naprawdę po raz pierwszy zobaczyłam synka, który pokazuje w całości siebie, bo to przedstawienie było pokazaniem ekspresji każdego dziecka i na przykład mój synek tutaj grał rolę wiatru” - dodaje Marta Biernat.
„Nocne pogaduszki” to spektakl przygotowany z okazji października – Międzynarodowego Miesiąca AAC. „Październik jest takim międzynarodowym miesiącem, podczas którego propaguje się alternatywne i wspomagające formy komunikacji i przedstawienie było jednym z działań ujętych w miesiącu. Powstało właśnie z takich doświadczeń. Kiedy przyszły do nas dzieci bez głosu i gdzieś te dzieci dostały taką historię i taką informację, że ten głos nigdy się z nich nie wydobędzie, że one zawsze będą milczące. Tak pojawiła się wizja przedstawienia” - opowiada Beata Kułakowska, oligofrenopedagog.
Sztukę będziemy mogli zobaczyć na żywo, młodzi artyści deklarują, że wystawią ją, gdy tylko skończy się pandemia. Działania uczniów Zespołu Placówek Edukacyjnych w Olsztynie możemy na bieżąco sprawdzać na stronie internetowej placówki: www.zpe.olsztyn.pl.
